Afgelopen zomer ben ik toch wel een vijftal kilo’s kwijtgeraakt. Meestal, als ik goed in mijn vel zit, lukt het me prima om mijn handen thuis te houden als er chips of chocolade in de buurt zijn. De laatste weken was de moraal wel goed, maar toch …
Ik ging me te buiten aan grote pakken paprikachips, Dorakoekjes en champagne. Dat voel ik dan meteen aan mijn broeken en aan mijn lijf.
Mijn hele leven ben ik absoluut niet bewust bezig met voedsel. Nu ja, ik hou van eten, ik hou van veeel eten. Meestal zijn mijn maaltijden niet zo gezond. Dikwijls hoor ik afgunstige geluiden: “Als ik zou eten wat jij at, dan konden ze mij rollen.”
Tot mijn dertigste heb ik altijd geluk gehad, wat ik ook at, ik kwam haast niets aan. Het is pas nadat ik (op mijn bijna 33ste) ben bevallen, dat mijn vorm en figuur niet meer zijn wat ze waren.
Daarom was het plan in mei 2007 wat te gaan doen … Zwemmen en elke dag wat fruit. Tantieriskenners weten dat zoiets ongelooflijk moeilijk is. Yoghurt eet ik wel wanneer ik geen tanden meer heb en van appels krijg ik ongelooflijk veel zin in chocolade. Maar ik deed mijn best.
Deze zomer maakte iemand me een prachtig compliment en sedert toen bekijk ik mezelf terug met iets meer trots in de spiegel.
Gezond eten werkt wel degelijk. Vandaag realiseer ik me dat weer meer dan ooit. Voor de tweede keer in veertien dagen zit ik aan de antibiotica. Koorts, keelpijn, nasaal praten … the works.
Niet goed voor mezelf gezorgd de laatste veertien dagen. Ziek dus … heel ziek.
Pas Op !
Ziediswiedadieris 
Zeg het eens …