Vanuit mijn ooghoek zie ik haar bewegen. Ik draai me om en kijk haar diep in de ogen. Mijn adem stokt, de angst knijpt mijn keel samen. Wat moet ik doen? Waarom komt ze nu, net nu manlief al vroeg vertrokken is naar Barcelona? Nu ik moederziel alleen in huis ben en ik geen verweer heb, geen steun die me helpt in situaties als deze. Ik moet actie ondernemen, dat kan niet anders. Haar aanwezigheid is niet gewenst.
Ik zucht diep, grabbel mijn moed bij elkaar. Dan neem ik mijn ‘wapen’ en klop en klop en klop tot ze morsdood is.
Domme spin!
foto van Bert
Ziediswiedadieris 
Zeg het eens …