Alles heeft voor- en nadelen

Hoogsensitiviteit is een pest, een merde zoals ze dat hier wel eens noemen. Niks dan last, niks dan miserie.Toch zijn er een aantal zaken waardoor ik het voor geen goud zou willen ruilen.

Wanneer namelijk de hele dag de zon scheen en er ’s avonds een bliksemend en donderend onweer losbarst, is hoogsensitief zijn zalig!

Dat bedacht ik toen ik zonet van de bus sprong en een spurtje naar mijn wagen op de Park&Go ondernam. De lucht zwoel, de regen nat en mijn broek en schoenen nóg natter. Terwijl ik me droogschudde als de eerste beste labrador, kon ik mijn lach niet inhouden.

Ik moest zoonlief nog bij mijn ouders gaan halen, anders …

Dan was ik met mijn benen en armen wijd, mijn hoofd in mijn nek en mijn mond open in de regen blijven staan tot ik nat was tot op mijn ondergoed. Zalig vind ik die atmosfeer van droog en nat en warm en fris tegelijk.

Zelfs sensueel … maar dat is een ander verhaal. Dat blijft beperkt tot mijn eigen tuin en mijn eigen huis. Of ik moest eens heel erg in the mood zijn.

Rust

Ondanks sommige insinuaties kan ik af en toe heel stil worden. Niet in gezelschap, dat geef ik toe. Maar ik kan het, écht waar. De weinige mensen bij wie ik heel rustig wordt, liggen me meestal nauw aan het hart. Zij mogen de échte Tantieris zien.

Niet dat ik zo’n bezienswaardigheid ben, have mercy!

Zee …zicht kan me enorm doen zwijgen. De immensheid van het water, de horizon … het is genoeg om me te doen dwalen naar dat plekje diep vanbinnen dat alleen van mij is.

Aan zee voel ik me altijd op mijn best. Wat er zich ook in mijn hoofd afspeelt, water is mijn element.

Daarom verheug ik me zo ontzettend op onze reis. Zou de zee in Turkije ook zo mooi zijn?