– Doet het hier pijn?
– Euh … neen?
– En hier?
– Een beetje.
– Hier?
– Ja!
– En dit?
– AAAAAAAAAAAAAAAAAAUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!
Ik smoor mijn gil. Het wordt zo’n flauw kreetje met een bibberige toonsverhoging op het einde.
Ik strompel de tafel af, kruip over de grond terug in mijn kleren. Betaal met een zure glimlach 22 euro en wankel naar mijn auto.
Verdorie, wat kunnen dokters je toch pijn doen.
Ziediswiedadieris 
oeioeioei! toch niet te erg hoop ik!
En kinesisten dan. Die wrijven even over je schouders en dan prikken ze “hier is het zeker” met een vinger. Nooit geweten dat ik van buiklig omhoog kon springen.
En ze worden er nog voor betaald ook! Grmbl.
En als je ze terug pijn doet, jij krijgt niks!