Afgesloten. Een punt. Hét leesteken dat ik momenteel wil zetten.
Niet bitter, niet verdrietig. Maar trots en opgelucht.
Sommige mooie dingen worden afgerond.
Ze laten prachtige herinneringen achter.
Gekoesterd tot ik sterf.
Af en toe krijgt de fantasie de overhand. Maar virtueel is niet hetzelfde als reëel. Daarom neem ik afscheid van wat had kunnen zijn. En omhels ik het échte, ware en vooral dagelijkse leven.
Want er is niets zo mooi als mijn eigen werkelijkheid.
Diep in mij is dat plekje, jong en onbedorven. Dat is alleen van mij en van hen die me daar mogen raken.
Ziediswiedadieris 
je stopt toch niet met bloggen!!!!!!!!!!!!!!!!!????????????????????
Weer zo’n tekst van jou waarin ik mij meen te herkennen…
Nu ja, mss is dat de kracht van veel van je teksten: dat de lezer het voor een stuk zelf kan inkleuren.
Dat zichzelf herkennen, heeft een beetje te maken met ‘soort zoekt soort’ … toch?
@babette: Neuje! Veeeels te leuk 😉
@georgina75: Dank je wel, fijn compliment.
@zeezicht: Zo is het maar net. Daarom lees ik jou ook zo graag.