Ik blogde al eens gast bij Patrick. Toen gooide Veerle ook het stokje …
En toen ging ik aan het sprokkelen … ideetjes, gedachten … random dus.
Sprokkelen had voor mij lang een negatieve bijklank. Het betekende vooral gevaar. Ha ja, vraag het maar aan Klein Duimpje, Hansje en Grietje en consoorten. Ze gingen allemaal hout sprokkelen en werden bijgevolg schaamteloos in de steek gelaten door hun ouders. Wie zou dat nog willen meemaken?
Dat ze nadien de meest fantastische avonturen beleefden, deed er al niet meer toe. Nooit of te nimmer ging ik houthalen. Zelfs Houthalen deed ik niet aan.
Ook dacht ik dan aan gebochelde vrouwtjes van middelbare leeftijd. Zo met takkenbossen op hun rug en liefst nog eigenares van een neuswrat en haren op de kin. Model Eucalypta, dé nachtmerrie uit mijn kleutertijd.
Lees het vervolg bij Veerle …
Enne Tijdtussendoor en Eenjaartjevrolijkheid moeten zeker verder lezen …
Nu ja, moeten, moeten? Moeten is dwang, willen is kunnen … (of zoiets ;-))
Ziediswiedadieris 
Zeg het eens …