Vandaag op de bus ontdekte ik het volgende: Ik ben een racist.
Versta me niet verkeerd: ik werk voor een organisatie die alles rond mensenrechten uitspit, ik schrijf maandelijks voor Amnesty International, ik doneer aan Oxfam en ik knik telkens vriendelijk goedendag naar mijn vreemdelingenmedemens …
Maar wanneer ik lees is het zo: Ik ben een racist.
Bij de naam Haruki Murakami van “Kafka op het Strand” heb ik de neiging om te stoppen met lezen, bij Deense detectiveverhalen klap ik minstens 3 keer het boek toe.
Mijn manier van lezen laat vreemde namen niet toe. Ik ben namelijk een krak in ‘skimmend lezen‘.
Dat komt vanuit mijn gulzige aard. Verslinden, verscheuren, verzwelgen … boeken zijn niet veilig in mijn buurt.
Manlief kan in volle verbazing naar mij kijken. Al lezend ben ik dus toch een bezienswaardigheid. Jihaa.
Hij gelooft ook nooit in mijn snelheid. Tot ik dan perfect het verhaal kan navertellen en hij dus wel moet toegeven dat ik het tóch lees.
Het lukt me ook niet om een boek op een andere manier te lezen. Ik probeer het soms: dan lees ik luidop -in mijn hoofd- elk woord van elke zin. Mensen, dat is saai. En dat duuuuurt zo ontzettend lang.
Gek, maar door me zo enorm te concentreren op de tekst en de woorden, gaat de inhoud en de schoonheid van het verhaal totaal aan mij voorbij. Maar dat moet ik nu eenmaal wél doen om de personages uit elkaar te houden. Bij namen als Bill, Barbara en Jake is dat geen probleem. Dan weet ik zonder problemen wie mannelijk, vrouwelijk, kind, stad of station is. Bij Oshima, Nakata, Takamutsu, Saeki en Hoshino is dat een zware aanslag op mijn herinneringsvermogen. Ik kan op de duur echt niet meer volgen.
Dus ik blijf een racist … Gelukkig enkel wat boeken betreft.
Ziediswiedadieris 
heeeel herkenbaar 🙂 ik krijg daar altijd commentaar op, maar ik kan het ook niet anders 🙂
Kun je de namen dan niet vervangen door ‘de jongen’, ‘het meisje van op de bus’, ‘de oudere vrouw’ en ‘de man van achter de balie’? Zo doe ik het, snelhied blijft intact, het werkt perfect…
Bij Deense detectives haak ik ook af, maar die oosterse namen storen mij niet.
Jamaar, die Denen hebben dezelfde huidskleur als wij, dus dat valt niet onder racisme.
Woh, klinkt bekend. Al mijn hele leven krijg ik commentaar op mijn lezen. Toen ik klein was, konden mijn ouders niet geloven dat een Suske & Wiske strip al na een paar minuten uit was en werd ik getrakteerd op een hoop open monden toen ik het verhaal perfect kon navertellen.
In het middelbaar kreeg ik altijd vreemde blikken als ik weer als eerste een tekst gelezen had en voor mij uit zat te kijken.
Mijn lief is stikjaloers omdat ik zo snel de krant/de Knack kan lezen en daar dus minder tijd voor moet vrijmaken… Etc. etc.
De opmerking die ik het vaakst krijg: “ik word zeeziek van naar uw ogen te kijken.”, ze razen immers over de pagina’s…
(En ja, vreemde namen vind ik ook een pak lastiger…)
Dat lijkt mij een handige gave voor een student in deze periode. Of werkt dat niet voor cursussen?
Je gaat “Kafka op het Strand” toch wel uitlezen hé of niet? Ik heb al enkele Murakami’s gelezen maar deze nog niet.
@Linn
Ik heb bij cursussen altijd schrik dat ik té snel ga en dat er zo niks gaat blijven hangen. Met als gevolg dat studeren een stuk trager gaat; ten eerste omdat ik mijzelf verplicht van ‘trager’ te lezen en ten tweede omdat ik dan meer bezig ben met mijzelf trager te doen lezen dan met het studeren op zich.
Lastig, hoor.
:-)))
geweldig, zo wil ik ook wel racist zijn:-))
lees je ook zo snel voor:-))
Ik wil dat ook kunnen! Heb nog massa’s boeken staan die erdoor moeten. Voor een film marcheert dit niet zeker? 🙂
Ik kom, na het lezen van een boek, nogal dikwijls tot de vaststelling dat ik eigenlijk de namen niet echt gelezen heb. Ik herken ze wel maar ze blijken meestal anders te zijn dan ik dacht. Dus ik denk niet echt dat dat me zou storen. Het is me alleszins nog nooit opgevallen.
Zou het niet vrouwelijk zijn ? Het valt mij toch op dat mannen ons (eu ?) nooit geloven. Ik sta versteld over het leestempo van mijn vriendje. (Traaaaag). Of… we zijn gewoon rapper.
Ik hoef geen volledige namen te lezen, ik hou het bij 2 lettergrepen.
Kan je ook eens proberen 😉
@ Tiekenei: Dat lijkt mij voor jou tijdens het studeren dan meer een nadeel dan een voordeel eigenlijk. Jammer. Succes met dat blokken hé! 🙂
Pfff, ik lees 1 pagina vooruit en 2 achteruit. Traaaaaaaag.
En als ik een boek uitheb, na een week of 12 als ik serieus doorzet, zet ik hem terug in de boekenkast om hem er een tijd nadien weer uit te pakken en met grote verbazing te zeggen: “oh, kijk hier, een nieuw boek, hoe komt dat hier?”
Vreemd hé?
Zelfde tactiek als Kaat 🙂
Geen last van tijdens het lezen maar achteraf… nooit kan ik me de namen van de karakters herinneren. Ik kan precies vertellen wat ze doen voor de kost, hoeveel kinderen ze hebben, welke rol ze in de plot hebben, maar de naam? Ik heb het trouwens in alle talen, en zelfs (vreemd genoeg) ook in het Nederlands. Ik ben dus gewoon behept met een slecht naamgeheugen, tsja, wat doe je eraan 🙂