Ik wil lezen, maar het lukt niet.

Te veel kijkonderwerpen, te veel te zien.

Mensen, kleuren, de geur van de stad, folklore.

Kirr, de belofte van een vuurwerk aan smaken.

De kaart wenkt, de serveerster lacht.

Genot. Genieten.

Manlief en ik kwamen terecht in het Ailani Kompier Eethuis in de Hoogstraat. Dank je wel aan alle lieve bloggers voor de tips, maar uiteindelijk volgde ik de link van de lieftallige stagiaire op het werk.

Een heerlijke aardappel (euh … zeg gerust PATAT zo groot als een bord) gevuld met wokgroenten en garnalen voor mezelf en met lamsvlees en champignonroomsaus voor manlief. Zo lekker dat ik bij het ophalen van deze herinnering mijn toetsenbord nat-kwijl.

Een kirr voor mezelf, een biertje voor hem en een zalig gesprek, zoals we dat altijd hebben.

De rekening in een prachtig houten doosje én twee Amaretto’s van het huis. Ontzettend lekker, zeer goedkoop. En de serveerster kwam speciaal naar buiten om te wuiven toen we vertrokken. Ondergedompeld in een bad van ‘Het leven is schoon en we zien mekaar allemaal graag’. Mijn favoriete badmoment.

Nadien werd ik dus helemaal roze van de jacuzzi en de champagne.

Goeie tip: laat een fles champagne nooit een hele dag in de koffer van je auto liggen. De knal van de kurk is goed om uw oog uit te ‘ploppen’. We voelden ons de winnaars van de Tour de France. Zo hoog spoot de champagne. Zonde …