Een treinwrak,
ooit gekoesterd
ooit sterk
doordrammend
de sporen nooit kwijt
dat was ik.
Wil er iemand me bevrijden?
Van de angst
mezelf verloren
ontspoord
Ik wacht
op de frustratie
op het wilde vuur
dat me zal verbranden
tot ik een mot word
die zich brandt
en blijft branden
en ik gekoesterd
door licht
zal leven
in eeuwigheid.
Ziediswiedadieris 
Geef een reactie