“Het rookverbod leidt regelrecht naar een faillissement.”
Buiten een paar experimentele trekjes in mijn puberteit is het hele rokersgebeuren aan mij voorbij gegaan. Ooit deed ik nog een drietal maanden alsof voor een rol in een toneelstuk.
Met het risico open deuren in te trappen en/of mensen op hun tenen te trappen: ik vind roken vies. Ik heb niks tegen rokers: een aantal mensen die ik liefheb paffen als een fabrieksschoorsteen. Neen, het is dat stinkstokje in hun handen dat ik verafschuw.
Kus eens een roker. Op de wang geeft al een indicatie van hoe een meer intieme kus zou/zal smaken. Zit eens een hele avond in een rokershuis. Jakkes. Het leuke voor rokers is wel dat ze minstens om de 5 jaar hun hele huis terug moeten behangen of schilderen. Elke kader staat getatoeëerd in het behang. Gordijnen mogen aan hetzelfde tempo worden vervangen.
Je merkt het, ik vind roken echt vies. Een groot voorstander van het rookverbod zit hier achter deze computer. Ik ben er ook heel gevoelig aan. Als iemand binnen een afstand van 10 tot 20 meter een sigaret opsteekt, merk ik dat meteen. Het stoort me, wanneer ik eet, wanneer ik een lekker glaasje drink. Toen we in januari in Nederland in een pittazaak gingen eten, werden we ver(r)ast door een goed gevulde asbak die in het midden van onze tafel stond. Hij werd niet leeggehaald maar bleef staan gedurende de hele maaltijd. Het oerhollandse gezin naast ons stak genietend een sigaretje op, nét toen wij begonnen aan onze warme pitta.
Kijk, dan kookt mijn bloed en liggen de woorden “Stoort het u dat ik eet terwijl u rookt?” op mijn lippen.
Lang leve de rokershoekjes. Ik gun het rokers van harte dat ze roken. Maar liefst niet in mijn buurt. Het is zo zalig dat ik de kleren die ik droeg op het concert de volgende dag nog net zo lief kan aandoen. En dat de geur van een heerlijke schotel niet verstoort wordt door een nicotine-aroma.
En voor ik bedolven word onder tonnen, massa’s kritiek zonder filter: het vervelende is nu eenmaal dat je de rook niet bij u kan houden. Wanneer je rookt, zwerft de stank en de damp rond tot hij een niet-roker vindt en zich kan nestelen in de kledij, het haar, de wimpers, de nagels … van deze anti-tabakker.
Daarom dat rokers apart zitten … en dat is toch nog altijd het spijtige van deze zaak.
Ziediswiedadieris 
Echt helemaal mee eens. Ik verfoei mijzelf erom dat het mij af en toe toch eens smaakt. Ik ben in elk geval voorstander van ‘roken enkel nog in open lucht’.
Alle rokers met de trein naar Warschauw
Men heeft altijd schrik van dalende omzet in cafés als er een rookverbod zou zijn. Enfin, ik zou juist meer op café gaan. Een rookvrij café, hoe zalig is dat!! Niet meer thuiskomen en mijn kleren vol afschuw snel in de wasmachine duwen. Geen piekende ogen meer.
Zaaaaalig lijkt me dat. Ik heb deze petitie al lang getekend: http://www.stop.be.
heerlijk dat niet roken, ik ben in juli 2 jaar clean en heb dikke spijt dat ik niet eerder ben gestopt:-)
Ik ben zelf lang verslaafd geweest aan die vuile boel; Maar ik heb ingezien dat het niet alleen voor mij schadelijk is maar ook voor mijn omgeving (mijn kinderen op de eerste plaats). En ik kan me mateloos ergeren aan de puntjes die jij opsomt + een roker die naast me komt zitten op de trein. Iemand bij mij in de lift die net van zijn rookpauze terugkomt. etc.
Ik denk er net hetzelfde over. Wat mij ook mateloos stoort: al die rokers op het perron terwijl het dus wel degelijk verboden is daar te roken.
Helemaal mee eens.
En als je ziet wat tabak op een paar jaar doet met behangpapier, dan wil je je toch niet voorstellen hoe de binnenkant van een roker er uit moet zien.
O wat ben ik het met je eens! Godzijdank is per 1 juli roken in de Nederlandse horeca overal verboden. Jippie-jaai-jeeeeeee!
Ik kan sarcasme best hebben maar ik vind alle rokers naar Warschau wel heel erg bijtend. Daar kan ik nu NET niet meer mee lachen.
Vreemd dat geen enkele roker reageert. Zijn bloggers dan zo clean? Chapeau!
Ik rook twee sigaretten per dag ( en dat sinds twee maanden), als was het een glas wijn. Meestal op mijn eentje en buiten. Ik ben er als de dood voor dat het iemand zou storen en schaam me zelfs als ik moet vragen of ik er eentje mag roken. Als mensen dan zeggen: neen het stoort niet en nadien vinden dat je een associale roker bent, vind ik dat wel jammer. Misschien moet een roker zonder zich kenbaar te maken voortaan vragen:Wat vind jij van roken? Dan krijg je misschien een eerlijk antwoord want anders durven nietrokers niet te weigeren.
Ik kan enkel de vorige reacties beamen. Groot gelijk heb je. Een wereld waar een mens overal kan gaan en staan waar hij wil, zonder tabaksgeur te moeten opsnuiven, met alle gevolgen van dien, zou geweldig zijn. Ik kijk er alvast naar uit!
Wat mij ook opvalt is dat er geen enkele roker reageert.
Waarop zouden we moeten reageren? Het gevoel dat de niet-rokers je (en sinds die laatste wet nog veel meer) kunnen geven. Het gevoel dat je een crimineel bent?
Schouders ophalen dan maar, wat kan je ertegen doen?