De huishoudelijke taken zijn hier zeer goed verdeeld. Manlief en ik doen niets samen maar hebben ieder een eigen klusjeslijst. Leuk is dat niet altijd. We rekenen op de andere en indien die zijn taak verzaakt, is er toch wel sprake van een continentendrift in het kwadraat. (ambras, in het goed Vlaams)
Aangezien wij beiden het huishouden erger vinden dan een zwaard van Damocles, is het dus een regelmatig onderwerp van conflict. Ik doe niet wat hij moet doen en hij doet niets waarvan wordt verondersteld dat ik het tot een goed einde zal brengen.
Om weer een totaal ander feit te plakken aan mijn ongelooflijk boeiende uitleg (*kuch, kuch): manlief gaat stappen, een pintje pakken met vriend. Ik geniet ontzettend van mijn avondje alleen in huis. Het is dat ik rond een uur of 12 me klaarmaak om alleen te gaan slapen… en ik ineens merk dat ik (met alle lichten aan) in mijn ondergoed voor een open raam sta. Het is namelijk zijn ‘taak’ om ’s avonds de gordijnen te sluiten. Ik schiet in allerijl de badkamer binnen om mijn degelijke bommapyjama aan te trekken (ah, ja, manlief is toch niet thuis) en hoop dat mijn buren niet nét op dat moment hun hond uitlieten.
En was heel blij dat ik juist mijn Marlies Dekkers aanhad. (alsof dat de buurman/vrouw interesseert) Dat is toch altijd mooier dan het eerste beste Hunkemöller-modelletje.
Routine, een schoon ding. Maar ik zal het toch eens overdenken, volgende keer.
Ziediswiedadieris 
Zeg het eens …