Onschuldig tot het tegendeel wordt bewezen.

Iets dat niet op haar van toepassing is. Ze zwijgt en blijft zwijgen maar het valt haar hoe langer hoe zwaarder. De kans om zichzelf te vrijwaren, heeft ze niet gekregen. Uit het niets viel de veroordeling haar op de nek. Stilzwijgen, doodse stilte en veel geroddel achter haar rug. Ze slikt haar tranen in en blijft zich in een woordeloze mist hullen. Niemand vraagt naar haar kant van het verhaal. Er wordt automatisch aangenomen dat de andere partij in haar recht staat.

Het achtervolgt haar, terwijl ze uit alle macht probeert het van zich af te schudden. Telkens wanneer ze denkt dat het over is, voelt ze dat mes in haar rug. Het wordt dieper en dieper gedreven. Door de tijd, door de anderen die denken dat ze met alles wéggeraken.

Gelukkig zijn er een aantal mensen die oren en schouders aanbieden. Die steunen en verontwaardigd zijn in haar plaats. Want soms ontbreekt haar de nodige vechtlust, de moed om haar hoofd overeind te houden. Hopelijk ooit …