Het trekt me. Aan.
Mensen met een passie. Die helemaal hoteldebotel van iets zijn. Zelfs mensen die tot in het oneindige Delfts blauw of poppen verzamelen, vind ik boeiend. De manier waarop ze er over praten, hoe ze hun leven afstemmen op die passie. Hoe hun ogen glanzen, hoe ze glimlachen, gesticuleren terwijl ze proberen duidelijk te maken wat de kick is, wat hun drive is. Zulke mensen heb ik graag in mijn buurt. Hun lust spat af, op mij en ik drink gulzig, met gretigheid hun vreugde, hun geluk.
Ik voel dat in mezelf ook opborrelen. Iedereen kent mijn muziekpassie, mijn goesting in woorden, teksten, mijn drang naar dansen en zingen. En dan die ene passie die erg persoonlijk is maar door velen in mijn buurt wordt geapprecieerd. Af en toe komt er wel eens een nieuwe passie op. Soms in de vorm van een man of een vrouw die ik ontmoet. Of iets nieuws zoals het bloggen een viertal jaar geleden.
De passie die me momenteel beroert heb ik nog met niemand besproken. Of toch, met 1 persoon die me zo af en toe wat begeleidt bij de keuzes in mijn leven.
Het is een passie die al jaren in me leeft. Dikwijls onderdruk ik haar, omdat ik bang ben en te weinig zelfvertrouwen heb om er voluit in te gaan. Maar ze laat zich niet wegduwen, ze blijft me ‘kwellen’, ze achtervolgt mij.
Ze wordt me ook al toegekend door anderen. Jij bent … jij kan … jij zou …
Mezelf volledig in die passie onderdompelen, het bad van de goesting nemen … dat trekt me. Weg en heen, weer en terug. Ik kan de stappen die ik moet nemen nog niet onderscheiden. Ik verzeil in een droomwereld die mijn toekomst kan zijn. Maar ik moet realistisch blijven. Vandaar dat ik het nog niet vertrouw.
Het is een passie die mijn beroep zou kunnen worden. Maar ik ben nog te klein, nog te groen. Toch ga ik stilaan proberen mijn geluk te zoeken … een cursus wenkt. In de verte.
Ik reik. Net buiten bereik. Ik blijf reiken. Ooit kom ik er wel.
En dan vertel ik over mijn passie. Dan mag deze gulp van goesting stromen.
Ik hou u op de hoogte.
Ziediswiedadieris 
En kunnen wij raden wat deze passie is? Heeft ze met schrijven te maken?
Ga er vooral voor!
Spannend! Ben benieuwd wat uw drijfkracht is.
Hi Tantieris, GA ervoor! Niet twijfelen, anders heb je er later spijt van. Wat kan er trouwens mis gaan? Eens tegen een muur oplopen? Dat overleef je wel. Beter kunnen zeggen: ’t is misschien mislukt maar ik heb het toch maar geprobeerd en ben een ervaring rijker. Veel erger is blijven zitten met de frustratie.
Ben trouwens nieuwsgierig. Uw lezers wachten op het vervolg 😉
Hmm… je maakt me nieuwsgierig!
Wie een passie heeft is ijzersterk. Passies geven doel en zin in het leven. Ik heb ook zo’n passie, in de meest donkere momenten blijft die passie, want ze is superalleen van mij, ze is op mijn lijf en geest geschreven, helemaal mijn wereld waarnaar anderen ‘van buiten’ enkel kunnen kijken. Passies maken je echt ijzersterk. Dus : doén die passie. Niets is erger dan op het eind van je leven te zien dat je ze gemist hebt. Wat heb je te verliezen ? Ik vermoed dat je zelfs in een of ander statuut zit waardoor je zelfs nog altijd terugkan naar je ‘oude job’. In het ergste geval dan. Als – voor het geval het super tegenslaat – noodoplossing, tot je weer je weg gevonden hebt. Ik heb geleerd om mezelf de vraag te stellen ‘wat is het ergste dat er mij kan overkomen’ (of mijn geliefden door mijn keuze) en meestal valt dat reuze mee. Het is altijd nog minder erg dan de passie niet te volgen.
Veel succes. Denk niet te lang dat je te groen, te klein, te … bent ! Straks ben je te oud !
Niet te lang uitstellen!!! Het leven is al zo kort.
Hier moet je voor gaan als je het echt wil.