Geen zin… geen zin om te babbelen, te lachen, sociaal te zijn. Geen zin.
Manlief legt zijn hand op mijn knie.
– Het zal wel leuk zijn.
Ik schud ontkennend. Ik heb geen zin, absoluut geen zin. Ik som alle gasten op. Noem hun nadelen, hun vervelende kantjes. Manlief wordt ongeduldig.
– Kunnen we misschien ophouden daarmee? Straks heb ik ook geen zin meer.
Het klinkt alsof hij tegen een twaalfjarige bezig is. Ik voel me ook zo. Geen zin. Geen zin. Ik wil niet, ik wil niet.

Wedden dat ik straks weer de deuren sluit? Wedden dat ik weer het hoogste woord voer? Wedden dat ?