Dag juf

Dilemma … een hele namiddag rondgelopen … Zou ik hem houden?  Zou ik hem weggeven?

Zo verliefd … zo ontzettend verliefd.

Ik geef hem weg. Aan de juf van zoonlief.

Want die is nóg gekker en nóg zotter van zulke prachtige dingen.

En een prachtige juf die onze zoon liet bloeien en zichzelf zijn.

Ze was er dan ook dolblij mee. Ze heeft rode schoenen met witte bollen. Dat past goed samen.

Maar nu heb ik dus verdriet. Liefdesverdriet … want hij is zoooooo mooi.

Deze tas:

Sommige verdrietige dingen komen ook elk jaar terug in je herinnering.
Iemand zei me overlaatst dat spijt je niks vooruit helpt. Terwijl ik soms toch spijt heb, om mensen die ik kwetste, situaties die ik niet onder controle had …

Dit jaar is zodanig intens geweest dat alles wat naar de voorgrond kwam, ook zaken die meer dan twintig jaar geleden gebeurden. Misschien zit ik nu wel in mijn midlifecrisis. Dat zou handig zijn, dan ben ik er ineens vanaf!

21 jaar geleden nam ik een verkeerd besluit. Een besluit dat me tot mijn 27ste zou vasthouden, bevriezen, ter plekke zou laten trappelen tot ik doodmoe neerzeeg.
Pas sedert dit jaar kan ik dankbaar zijn voor de lessen die me werden geleerd. Ik ben gegroeid door hem, ik heb heel nauwkeurig besloten wat ik NIET wil in dit leven. Het kostte me 10 jaar om me los te maken en nog eens 10 jaar om daar helemaal over te geraken. Dat zegt meer over mijn eigen inertie, dan over zijn impact. Alhoewel …
De tekst van dit prachtig K’s Choice-nummer (met weer de meest voze clip allertijden) zegt eigenlijk alles.

Is there anything you want from me
My arms, my life, my energy
I don’t know how far I can go
Everything says no
But you know how it goes when
You’re used to your side of the bed
I know you don’t belong in this room
But you’re here now
So what can I do
All that I am is
All I was taught to be
All that you are is
A wall between myself and me
Have you ever really looked at me
Or thought about me secretly
Do I make you wonder at all
About the speed of light
Outside our little world we might not
Feel so alone
I know you don’t belong in this room
But you’re here now
So what can I do
All that I am is
All I was taught to be
All that you are is
A wall between myself and me

De muur is neer, ik kom bij mezelf. Dankbaar om hem, na al die jaren kan ik hem eindelijk appreciëren. Hij was goed voor mijn groei, niet meteen voor mijzelf. Vandaag denk ik even aan hem en glimlach…