Ontroering

Hij weent. Niet echt. Maar toch …

Hij wrijft in zijn ogen, zet zijn bril op en af, wrijft weer in zijn ogen.

“Ik ben geraakt, je doet het zo goed, prachtig!”

Tegen mij. Hij zegt dat tegen mij?!

De vragende toon sluipt automatisch binnen. Mechanisme á la Tantieris. Goed bezig, tanteke. Goed bezig.

Ikke??? Ikke????

Yep, ik ben blijkbaar goed bezig. Zo goed dat ik iemand kan ontroeren van het goed bezig zijn.

Als dat niet goed is!