Dikwijls gebeurt dat. Dat onderhuids gekriebel komt opzetten. Niet krabben, niet krassen, blijf eraf, blijf eraf. Negeer de jeuk, verbijt de kitteling. Hoe meer aandacht je er aan schenkt, hoe erger het wordt.
Niet aan denken, niet naar kijken.
Ik kan het toch niet laten. Met het vergrootglas in aanslag bekijk ik de situatie van alle kanten. Dwars door mijn defensie komt het verraad aanrollen als het paard van Troje. Met in de onderbuik het gif dat uiteindelijk mij zal doden. Of toch niet?
Ik voelde het al aankomen. De afstand werd groter. Het zwijgen dieper. De bezoekjes verminderden. Het contact verwaterde. Zonder enig besef.
Vandaag weet ik waarom. De wonde ligt weer even open. Te hard gewreven. Om de jeuk te verdrijven.
Toch blijf ik schrapen. Heen en weer, heen en weer. Uit angst in het verkeerde ritme te komen, wrijf ik me te pletter.
Want wanneer zelfs je eigen familie heult met de vijand, is de gifbeker niet veraf.
Ziediswiedadieris 
Je weet wat ze zeggen: je vrienden kan je kiezen, je familie niet…
Ik kan het ook niet hé, maar ik geef je de raad die ik van iedereen krijg: dumpen!!
Ay
Was getekend
Boeddhistische wijsheid (Boeddha 483 v. chr)
“Mijn handelingen zijn mijn enige bezittingen:
Ik kan niet aan hun gevolgen ontkomen.(Uitspraak van de Boeddha)
Veel mensen staan niet stil bij wat ze met hun handelingen kunnen vernietigen. Wat drijft mensen ertoe om verraad te plegen aan hun eigen gezinsleden? Wat drijft mensen ertoe uit pure afgunst een ander ziekte toe te wensen (in gedachten). Wat drijft mensen ertoe om onrust en vedeeltheid in families te brengen? In discussies met collega,s en geloofsgenoten (boeddhisten) kwamen we tot de conclusie dat sommige mensen sociopaten zijn. Dat zijn mensen die in hun jeudjaren geen gezelligheid of een echt thuis kenden. Ze kunnen niet omgaan met waarden en normen van deze maatschappij, en zijn meestal “onberekenbaar”in hun gedrag.
Is dat een excuus om een harmonieus gezin zo te tiranniseren? Is dat een excuus? Nee dat is het niet Als ik deze dingen soms verneem of lees denk ik altijd terug aan een bijbels gedeelte (Katholieke bijbel) waarin het verhaal te lezen staat van Judas die voor 30 zilverlingen Jezus had verraden.” Verrader” zult u roepen en veel mensen zullen het met u eens zijn.
Maar de boeddhisten geloven in karma in oorzaak en gevolg, al dat onheil zal de zaaier van de ellende treffen. Het komt bij hem terug als een boemerang. Daarom heb ik zo een groot medelijden met deze mensen, immers dat onheil wat ze hebben aangericht (negatief) hoort nu bij de akker van hun leven. Ze zaaien onkruid en zullen onkruid oogsten. De Boeddha zegt dan in zijn leer; MIJN HANDELINGEN ZIJN DE VASTE GROND WAAR IK OP STA”
Die vaste grond is het fundament van je verdere leven. In dezelfde bijbel is er dan een psalm die dan voor angstige mensen een troost kan bieden “Mijn heer is mijn herder het ontbreekt mij aan niets….enz.
Laat ik u allen, (die teleurgesteld zijn, en pijnen hebben, of het leven niet meer begrijpen door de ontwrichting in hun gezin) zeggen ik heb medelijden met de daders, vooral om dat ik weet welk verdriet er nog op hun pad zal komen. Ik ben vol compassie omdat ik het zo zielig vind dat ze niets begrijpen van oorzaak en gevolg.
Als advies geef ik allen die dit soort verdriet hebben een goed advies, probeer te vergeten, en probeer voor de mensen die je dit verdriet aandeden alleen maar medelijden te voelen, vooral geen boosheid, boosheid en kwaadheid maken jezelf stuk. Genees van die wonden door er niet meer aan te denken. “Stof in de wind”
Sterkte David