Een strakke blauwe lucht geverfd met witte wolkige watten. Van Berchem tot Zoersel. Zonlicht dwarrelt door het autodak. Mijn ogen trachten het te vangen.
Manlief rijdt soms wat snel. Dan bliksemt het langs mijn vensters.
In Mortsel verwatert het prachtige aanblik. Een waterval van geluk stroomt weer langs mijn wangen. Manlief knijpt mijn hand terwijl we luisteren naar het mooiste lied dat er bestaat. Eentje speciaal voor ons gemaakt. Ze zingen zacht, doordringend, broos en toch krachtig. Ze zingen van liefde en graag zien. En ook van verdriet en zoeken. De piano gaat ons door merg en been. Zo mooi.
“Ons jongens” noemen we hen. (Terwijl de oudste slechts vijf jaar jonger is dan ik.)
Tante en Oom zijn van hen is een zaligheid.
Ons feest wordt het mooiste van de hele wereld. Want de uitnodiging is prachtig. Het concept heerlijk.
Maar de warmte die uitgaat van hun werk is alomvattend.
Ik heb me nog nooit zo graag gezien gevoeld als vandaag.
Ziediswiedadieris 
Klinkt allemaal fantastisch!
allé, en wullie content dat gullie content waart!
van harte!