Leven is een kaartspel 30

Klaveren vier:

Troost u. Troost iemand.

Feest

Zachte avond. Zon schemert, danst door bladeren die dansen tot op de grond. Fris en zwoel tegelijk. Ik adem. Traag en zeker. Hef mijn ogen naar de lucht. De wolken doen mijn hart opspringen.
Soms is ademen en kijken voldoende om rust te vinden.

Instinctief gebeurt het weer. Twintig jaar geleden kon ik het anderhalve kilometer aan een stuk. Mijn schouders stijgen, mijn armen verheffen zich. Mijn hoofd in mijn nek. En ik lach. Ik lach, bijna luidop.

Als bij een engel ontvouwen de vleugels zich. De mijne. Die me steeds weer doen zweven en rijzen. Moeiteloos bereik ik de hogere sferen. De krop baant zich een weg. Ontvouwt zich in een hemelse glimlach.

Mijn hart roffelt. Een goddelijk ritme. De klank schatert door het bos. Plezier. Verrukking. Wellust.
Iris

Zonder handen fietsen. Zalig!