Tormentatie

Ze doet het met mij. Foltering, kwelling, marteling, pijniging.
Geselen met haar woorden, met haar stem. De kwaadheid in haar timbre doet me rijzen. Groter worden.
Heerlijk voelt dat.
Nu en dan terg ik mezelf met versmachting in emoties. Zwelgen, gulzig braken, armen wijd, wijder dan wijdse woede …
Niet zacht en lief zijn, maar brutaal en astrant. Ik stap door het leven vandaag op de vloed van de grofheid. Pas op, pas op … ik ben hard, keihard.

En riskeer het niet om mijn onderbuik te raken. Die blijft zacht als fluweel. Streel me, aai me, raak me … niet vandaag.