Vreemd, hoe woede mensen vleugels kan geven. Vleugels van vernietigen; van schijnheiligheid, van ik-zeg-toch-lekker-niks-tegen-u.

Raar, hoe pijn die dingen kunnen doen, al heb je een schild van maandenlang zwijgen opgebouwd.

Ik graaf. Ik graaf in mezelf en bid. Om kracht, om sterkte.

Wees als riet: buig maar breek niet. Mijn mantra van de laatste maanden. Het werkt.