Vandaag is het fijn … om in het weekendverslag van Uw Moeder te zitten. Want staan kan ik voorlopig nog niet goed. Dus let morgen niet op mijn bottekes … want ik zal sloefkes aanhebben. De teen is nog steeds een aubergine. Hopelijk kan ik er morgen al op staan. Want ik sta liever dan ik zit.

Merci hee Uwe, voor de lovende woorden!

Raar. Gek. Anders. Zo voel ik mij.

Ben ik misschien op mijn hoofd gevallen? Van lotje getikt?

Verschillende ritmes.
Mensen kunnen niet van me verwachten dat alles ok is nadat ze me hebben gekeeld en begraven.
Blijkbaar ben ik de enige die er zo over denkt.
Want vergeten en vergeven is niet iets dat gratis bij de Flair zit. Dat vraagt niet alleen tijd maar vooral veel respect en gevoeligheid.
Misschien moeten ze dat eens aan de Sint vragen. Die brengt binnenkort veel geschenken.

Ach ja, alleen voor de brave kindjes. Damn.