Geen kerstboom dit jaar. Geen naalden in mijn tapijt. Geen geritsel tussen mijn zetels. Geen ballen, geen engeltjes.

Echt geen zin. Echt geen tijd.

Ik ga er geen boom over opzetten, maar dit jaar vier ik kerst zoals ik dat wil.

Vol goede wil en met lichtjes in het hart. Want vrede op aarde, alle dagen van het jaar, zonder jingle bells of white christmas. Dus wie hier binnen komt, ziet niemand groen lachen of groen uitslaan. Met rode wangen en getuite mond slaan we ons door de feestdagen. Yep. Alles is goed!

Ze denkt: “Het zal wel lukken. Ik ben bestand tegen alles.”

Moederlijk probeer ik het vangnet te spreiden, het spring/noodkussen op te blazen.

Profetisch getalenteerd vanuit ervaringsdeskundigheid … waarschuw ik. En weet …

ze zal botsen, het zal pijn doen, het zal haar verscheuren. De leeuwin in haar vreet het lammetje.

Arm schaap!