Both sides of the story

Een zeer jonge Phil …

Wildenthousiast. Over zijn looks, over zijn lieve babbel, over hoe sociaal en vriendelijk hij is, hoe hij dolgraag met haar wilde praten…

Hijzelf ontkrachtte haar woorden al een paar weken eerder. Hoe nieuwsgierig en ietwat opdringerig ze is. Hoe ze vist naar complimenten en hoe ze zichzelf het middelpunt van de wereld vindt.

Na het aanhoren van beider verhalen, stel ik mezelf de vraag: hoe weet een mens dat hij/zij overkomt zoals hij/zij het bedoelt of denkt te bedoelen?

En – nog belangrijker – hoe herken je oprechtheid en vis je de fake-heid vanachter het net?

Nog steeds een levensvraag voor mij. Al zo lang, zonder antwoord.

Het zou me haast een kluizenaar maken.

GEZOCHT: brandstapel om mijn zool aan te branden, ijsberg om mijn voet te verdoven, zoutstrooier om de hak te reinigen, chirurg om het wee gevoel in mijn maag te verwijderen.

Ochtend. Slaapogen. Stap. SPLETSJ! KRAK! Bwééék.

Muis op de mat. Cadeautje van de kat. Platter dan plat.

Ruggegraat. Rilling. Bah.

Morgen ga ik … met tegenzin … maar noodzakelijkerwijs … naar de dokter.

Teen … is niet in orde gekomen.

Pijn …: Dokter, kijkt u even, a.u.b. ?

Ik ben zwaar op mijn tenen getrapt.

Toneelspelen …

Verontwaardigd duwt hij me van zijn schoot. Mijn verleidingskunstjes werken niet. Ik krijg hem niet waar ik hem hebben wil. Zijn zet is hard. Te hard. Onverwacht val ik op de grond. Met witte nylonkousen op rood tapijt. Knie rood en nu … nu doet ze wat All 4 One zingt. Au!

Ik kan alleen maar zeggen wat Ilse zegt:

Morgen de laatste … ik zal het missen.

Leven is een kaartspel 42

Harten drie:

Ik sta graag stil. Breng aarde aan, en water.

Morgen loopt de liefde door de straten, zwijmelen witte wolken hartstochtelijk amoureus langs de stoep. Dan roken de schouwen roze rook, koriandergeurtje inbegrepen. Mijn glimlach zont op de ramen. Mijn stem fluistert nachtegalen.

Ik zal verliefd zijn. Op jou!

Een overdosis suikerstokken, rode kermisappels en cola zonder gas … High School Musical 2. Ik heb (me) niet overgegeven aan suikerzoete Zac Efron, zeemzachte Vanessa Hudgens en het flinterdunne boymeetsgirl en bitchyblondiekomtertussen-verhaaltje. Ik ben geen twaalf meer!

Mijn leerlingen wel en vooral de meisjes vonden het F.A.N.T.A.S.T.I.S.C.H.

Als rasechte Grease-addict en St. Elmo’s Fire-verslaafde realiseer ik mij dat ik oud word. Gelukkig maar.

Over het spel (Wat ik soms niet begrijp 4)

Deze wereld is de mijne niet. Zweten en zwoegen om in het rijtje te passen. Blij zijn dat het niet lukt.

Sympathiekelingen die plots veranderen in zwakke geesten. Als vrouw een gratuit product worden: ik heb er geen ambitie toe. Maar de realiteit laat zich niet hervormen.

“Ach, het moet toch kunnen.”

“Met mij wordt hij oud, niet met haar.”

Mijn nekharen erecteren automatisch. Net als zijn …

Plots voel ik me heel oud en jong tegelijk. Een vrouw van de wereld?

De actrice in mij toont de facade. Het meisje in mij koestert naïviteit. De vrouw laat verontwaardiging vulkaniseren.

Clichés duwen op mijn netvlies. Ogen prikken. De prikkeling wordt bijna te veel. Verlies mezelf in diepe poelen van lust en goesting.

“Mannen zijn nu eenmaal zo.”

“In deze sector kan je bijna niet anders.”

Leegte stroomt in mij. De weemoed van gemis wurgt. Ineens bestaan de paashaas en Sinterklaas niet echt. Op mijn achtendertigste verlies ik het romantische geloof in voor eeuwig en altijd. Dat bestaat niet. Niet in deze wereld.

Gelukkig nog wel in de mijne.

Geen kerstboom dit jaar. Geen naalden in mijn tapijt. Geen geritsel tussen mijn zetels. Geen ballen, geen engeltjes.

Echt geen zin. Echt geen tijd.

Ik ga er geen boom over opzetten, maar dit jaar vier ik kerst zoals ik dat wil.

Vol goede wil en met lichtjes in het hart. Want vrede op aarde, alle dagen van het jaar, zonder jingle bells of white christmas. Dus wie hier binnen komt, ziet niemand groen lachen of groen uitslaan. Met rode wangen en getuite mond slaan we ons door de feestdagen. Yep. Alles is goed!

Ze denkt: “Het zal wel lukken. Ik ben bestand tegen alles.”

Moederlijk probeer ik het vangnet te spreiden, het spring/noodkussen op te blazen.

Profetisch getalenteerd vanuit ervaringsdeskundigheid … waarschuw ik. En weet …

ze zal botsen, het zal pijn doen, het zal haar verscheuren. De leeuwin in haar vreet het lammetje.

Arm schaap!