In mijn dromen kunnen we ongeremd praten. Over het werk, over de kinderen, over het laatste toneelstuk dat we zagen. We lachen voorzichtig, we tasten het wat af. De wonden zijn nog zichtbaar, de littekens worden gelikt. Het vertrouwen is wankelend.

De drang naar kabbelend leven is te groot om te negeren. Liever woorden dan stilte. Dan negeren. Negeren moordt.