Zijn hand rust even op mijn schouders.
– Men zou toch eens goed moeten nadenken vóór men antibiotica voorschrijft aan iemand. Dat is vragen om problemen. En cola drinken … niet doen, mevrouw, dat kan ook een oorzaak zijn.
Dus hij vraagt mij om uit te zieken (en bijgevolg vijf dagen zetelzitten/liggen én mijn collega’s de last van een afwezige juf geven?) én tevens om datgene waar ik het meest aan verslaafd ben van de hele wereld, achterwege te laten?
(ok, zin trekt op niks maar u vangt mijn drift?)
Hij vraagt mij dat? Hij dúrft dat?
Wanneer hij glimlacht, zucht ik diep en knik ik idolaat van ‘ja’. Een dokter die eruit ziet als Dermot Mulroney mag dat vragen. Een vrouw als ik zegt dan domweg: “Natuurlijk, dokter.”
Alle dokters mogen er zo uitzien. Mijn soort vrouwen vindt dat niet erg. Wij kunnen daar tegen. Wij hebben dat graag. Dank u, God, voor het scheppen van beauty mét brains. U heeft dat goed gedaan.
Ziediswiedadieris 
Zeg het eens …