Soms moeten dingen gezegd. Hoe zwaar en zwart en lelijk ze ook zijn. Ik toon ze.
Het maakt alles licht(er) en luchtig. Draaglijk(er).
De pijn durft vergroten. De last wordt zwaarder. Maar mee-dragen ontlast. Alleen-dragen martelt.
We zetten onze schouders eronder. We zullen doorgaan. Tot het licht niet meer schijnt en de ogen zich sluiten. Tot dan.
Ramses doet het ook.
Ziediswiedadieris 
samen staan we sterk:-)
blij dat je der weer bent tantieris
helemaal mee eens… hoop dat je je weer beetje bij beetje beter voelt…
Ja … stilletjes komt alles weer in orde. 🙂
Dank je wel voor de lieve woorden.