en neen, hier volgt geen idioot clipje van Joyce en consoorten.
Lisa is all woman. Altijd al geweest. Niet écht knap maar mét uitstraling. Vandaag ben ik strijdlustig. En vrolijk. Uit de weg te gaan.
Ik sla met mijn vuist op de tafel. Ik ben fél en aanwezig.Vrouw zijn is soms shit maar dikwijls zo heerlijk. En behandeld worden als ‘vrouw’ is nog heerlijker. Wanneer hij door mijn haar streelt en ik hem mijn hals aanbied. Wanneer hij zijn hand op mijn onderrug legt en de deur opent. Wanneer hij lacht tegen mijn wang en fluistert in mijn oor. Hij kan mij krijgen. Ik zeg: nóg, nóg, nóg … want vandaag ben ik onverzadigbaar.
Zo’n clipje maken lijkt me zalig. En tegelijk zalig lollig.
Ziediswiedadieris 
helemaal met je eens!
Blij je blij te zien. Ah ja, nog iets. Ik heb je facebook overgenomen, aangezien jij daar niets schrijft!
Was getekend
Pas op voor het jojo-effect.
Gewoon een vaststelling, geen kritiek. Geen insinuatie ook. Of beter: een leeservaring.
Raar maar waar. Intertekstualiteit? Het gaat over de laatste alinea in dit stukje. Ik kreeg een déjà-vu. Had ik gisteravond in de wachtzaal bij de dokter toch niet in Goedele zitten bladeren. Welk nummer? Dat met de man in Goedele op de cover. Welke rubriek? Ik weet het niet meer. alsof jouw laatste alinea
Oeps. ‘Uitgeschoten’ vinger. Ik ben nooit een snelle of goede typer geweest.
Dit zou het hebben moeten worden. Ik weet het niet meer. Zo intensief heb ik nu ook niet gelezen. De day after stoot ik op jouw stuk hier: een echo van wat ik in Goedele las.
@tricky: thx
@vdp: helaba! 😉
@zapnimf: ik ga voor het ja-ja-effect.
@janien: Als abonnee van het eerste uur kan ik zeer wss wel geïnspireerd zijn door Goedele. Het boekje dat jij bedoeld is al van even geleden en ik ben het meteen gaan doorbladeren. Na lang zoeken vind ik het niet echt terug. Dus mijn enige argument is: “Enige gelijkenissen met bestaande personen is niet gewild en berust op louter toeval.”