*iedereen kruipt mee in zeemzoeterige mode*
(een klein muziekje om u te helpen, de kotsbakjes (excusez le mot) in de buurt)
Een aantal jaren geleden stal hij mijn hart. Zo’ne lieve mens, mij op een bingokaartje zetten, ik was op slag van slag. Ondanks het feit dat ik hem die avond irl miste, kon hij bij mij wel een potje breken. Aandacht, ik kick daarop. Ja, ik geef dat toe.
Naarmate de tijd vorderde werd hij wat bruter en brak hij heelder bloembakken. Niet de mijne … behalve die ene keer wat bloemerige aandacht, verwelkte Tantieris op zijn blog. Geen erg. Té veel zon doet een bloem verbranden, af en toe wat droogte doet een blog dorsten. Goed voor hart en ziel.
Vandaag las ik her en der boze woorden over ‘dienen Bruten’. Een diepe zucht ontsnapte mij. Soms zou ik ook wel op nieuws.be de blogger van de dag/week/maand willen zijn maar als je dan nadien zo wordt aangepakt. Nope, ik kan daar niet tegen. Ik geef dat toe.
Ironie, het is een schone zaak maar ik ben er nogal lelijk in. Té serieus, hee.
De Ghandi in mij wil iedereen verzamelen en geweldloos elkaar laten knuffelen.
Sommigen zijn het stenigende type. Ik ben Maria Magdalena. Al een jaar of elf. Wie zonder zonde is … en hoe ging dat ook al weer verder?
Ziediswiedadieris 
… werpe de eerste steen. O.i.d
Zonde van de stenen.
Was getekend
Negeren. Compleet negeren. Ik heb een goed jaar geleden de vergissing gemaakt van het niet te doen.
Ach, Tom Brutin mag dat schrijven wat hij geschreven heeft. Ik ben er trots op dat ik er een klein beetje voor gezorgd heb dat Tom Brutin weer eens een post kon schrijven. 🙂