Is het eeuwen stil in stokjesland … krijg ik er plots drie tegelijk naar mijn blog geslingerd: logbies, liesl en world of bobby taggen mij om zes compleet onbelangrijke dingen over mezelf te vertellen. Nu is drie maal zes nog steeds achttien maar in mijn wereld hou ik het toch op 3 x 6 = 6.

Achttien onbelangrijke dingen over mijzelf … das té triviaal voor woorden!

Dit zijn de spelregels:

• Vertel 6 onbelangrijke dingen over jezelf.
• Tag 6 andere bloggers/blogsters zodat je van hen ook onbelangrijke dingen kunt te weten komen.
• Bij de bloggers die je getagged hebt een comment achterlaten, moesten ze je blog niet lezen dat ze het zeker ook kunnen verder zetten.
• Natuurlijk de spelregels hier vermelden zodat men weet waarom je onbelangrijke dingen uit je kraam lult.

Houduvastiergaanwedan:

1. Sedert mijn jeugd heb ik last van het ‘zwaankleefaan‘-syndroom (de volledige uitleg hierover is te vinden in de Tantieris-medische-encyclopedie). De algemene symptomen zijn een overvol huis, dagboeken die dateren van 1980 tot 2000 (het jaar dat ik digitaal ging), een hoop nutteloze rommel maar alles met hart en ziel gekoesterd, geklasseerd. Parapluutjes van het eerste ijsje met mijn jeugdliefde, een bos oude gedroogde rozen van diezelfde liefde, de kleren die ik aan had toen manlief mij voor het eerst kuste, hopeloos gedateerde oorbellen maar ze komen uit het Parijs van 1987 … bij elk artefact vertel ik u een verhaal van een uur. Meestal doorspekt met sentimentele lachjes en gegiechel.

2. Een ander gekend gevolg van dit syndroom is het ‘ikbenaltijdmijnsleutelskwijt’-kenmerk. Altijd maar dan ook altijd kwijt. In mijn jaszak, in mijn handtas, op de bodem van de boodschappentas, in de badkamer (wanneer ik dringend naar het toilet moest bij het binnenkomen), in de keuken (wanneer ik de boodschappen leeghaalde) … ooit lagen ze zelfs in de onderbroekjeskast van zoonlief. (hij had een ongelukje op de oprit van ons huis). Manlief verloor er al zijn haar door, werd er eerst nog grijs van en verliest nog regelmatig zijn geduld. Love is in the air. Thank God!

3. Ik ben ontzettend verlegen. Maar er is geen kat die dat gelooft. En toch, en toch …

4. De oscar voor ‘pannenlatenaanbranden’ is voor mij. U leest het goed: pannen laten aanbranden. Het is pas dán dat ik in actie schiet. Het eten dat er -mogelijk- in lag, is tegen dan al lang verdwenen. Volledig gevaporiseerd. Ik denk er dan ook sterk over om een aandeel van Tefal aan te kopen. Dankzij mij is en blijft dit een bijzonder winstgevend bedrijf.

5. Echt onbelangrijk is het feit dat ik alles in een ritme doe. Mijn kruiden op het eten doen (vertelde ik reeds op mijn ouwe blog), ergens naar toe stappen, mijn richtingaanwijzers gebruiken, typen (niet altijd gemakkelijk), mijn nagels vijlen … alles wat maar enigszins mogelijk is, krijgt een riedeltje.

6. Mijzelf is een favoriet onderwerp. Ik durf dat nu al toegeven, al stáát dat niet. Maar ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik een gespreksonderwerp naar mijzelf kan toetrekken. Hatelijk, hatelijk, hatelijk … ik wéét het. Vandaar dat ik ook hierbij me, myself and I de mond snoer en zeer graag het woord aan anderen gun. Neem het van me af … of het veelvoud van 6 ‘quirks’ over Tantieris zal u volledig murw slaan. En laat dát niet aan u gebeuren, het heeft verregaande gevolgen.

En nu volgt het zwaarste gedeelte van dit gegeven:

stokken smijten naar andere bloggers …

mmm….

Lamazone zit wat vér om zich met zulke onzin bezig te houden.

Mohow is volledig van de aardbol verdwenen.

Tijdtussendoor is niet oninteressant genoeg.

Imkedielen wordt waarschijnlijk door iedereen getagged.

Steffest heeft het té druk met ‘online-zijn’.

Anamcara zag ik al een tijdje niet meer, dus vermoedelijk is ze ook wel druk bezig …

Maar hierbij heb ik toch maar schoon 6 mensen getagged. Lap! Gelukt! Enjoy 😉