Een beetje (veel) trots. Mick meelde een aantal weekjes geleden of ik het wou inspreken. Dat vond ik een tof idee. Manlief in zijn Compound Studio, ik achter de micro en dan ben je toch eventjes zoet.
Met dit als resultaat. (Ga zeker bij Mick en Wout kijken, hun kwaliteit is veel beter en mooier)
Wat een prachtige vormgeving (dat mag ik zeggen, want die is van Mick). De leegte van de ruimte past echt wel goed bij de woorden die ik in mijn hoofd had.
Over het gedicht zelf … ik voel me natuurlijk als een pasbevallen mama. Iedereen moet je baby mooi vinden, want jij vindt het zelf zo’n wonder. Dus ik zeg er zelf niks over, over dat gedicht.
Dank je wel, Mick en Wout, voor de ervaring en vooral voor het gevoel dat ik erbij had. In blijde verwachting zijn … fijn!
Ziediswiedadieris 
Dikke proficiat aan de trotse ouders. ’t Is een schoon boeleke!
Het heeft iets weg van een thriller, maar ik vind het wel leuk gedaan. Proficiat! 🙂
Knap! Vooral een aangename stem en mooie letters.
hetgeeft een boel spanning tantieris, en dat past me,
dat past me als een lekkere jeans:-)
leuk om de stem achter tantieris te horen,
als ik die hoor in een kroeg haal ik je er zo tussenuit:-)
proficiat met het mooie boeleke, en de kakkebollekes komen er aan zeker 🙂
groetjes
klaproos
[…] gaan kijken, bij de Wondering Boys! Of bij Tantieris: al even […]
heel knap!! Chapeau…voor het geheel!
Heel mooi. Ik vind de omgeving heel bizar, wat het ook een beetje spannend en intrigerend maakt. Goe gedaan.
[…] Leegte stroomt in mij. De weemoed van gemis wurgt. Ineens bestaan de paashaas en Sinterklaas niet echt. Op mijn achtendertigste verlies ik het romantische geloof in voor eeuwig en altijd. Dat bestaat niet. Niet in deze wereld. […]
[…] Moe. En hol. […]