Zo gauw ik pers
voel ik
dit wordt niets …
té erg mijn best te doen
té hard proberen.
Ik schraap de oppervlakkigheid
van mijn woorden
en giet ze
kap ze
snij ze in de verlangde vorm
Ik besef
mijn woorden zijn on-niet-vormbaar
ik baar ze
en ze zijn áf.
Er van af.
Nu ik nog.
Misschien kunnen ze nog evolueren na de geboorte?
bewoord hoe ik er soms bijzit
persent en zweetend
oeps taalvout, ik steek het op de wijn van gisteren
@zapnimf: mijn woorden hebben weinig neiging tot evolutie. Hun “baar-moeder” laat dat niet altijd toe.
@Mick: ik dacht dat je het zo bedoelde. De woorden zijn mooi zoals jij ze schreef. Voor mij betekenen ze dan nóg meer.
ik zou volgende keer toch voor een epidurale kiezen
Melancholie… is het eerste woord dat mij hier invalt.