Ierland is een mooi land. Tenminste, dat lijkt me zo. Uit de boeken, de films, de muzikanten die van daar komen. Gisteren schoot me echter een minder fraaie gedachte door het hoofd.
Soms lijkt Ierland een beetje ‘achter’ te staan. Het katholieke geloof is daar zo ingebed dat de bevolking zaken toelaat die een moderne mens met kippevel bezaaien. Waarschijnlijk mag ik niet oordelen, ieder heeft recht op zijn eigen geloof, zijn eigen cultuur.
Toch wringt er iets in mij wanneer ik merk dat, slechts door geloof en cultuur, mensen (en vooral kinderen) vernietigd worden.
The Magdalena Sisters, een film waar ik door geraakt werd, die me tot in mijn ziel greep en niet meer losliet. Op mijn vorige blog schreef ik daar over. Ik moest het toen kwijt.
Gisteren zag ik het einde van een film die daar dicht bij in de buurt komt. “Song for a Raggy Boy” geschreven door Patrick Galvin. Ik vind op dit moment niet de juiste woorden.
Waarschijnlijk omdat het weer gaat over katholieke scholen, paters en het ongelooflijke misbruik dat sommige ‘leerkrachten’ in hun positie aanwenden.
Het moment dat Pater John in zijn arrogantie met bijna sadistisch genoegen een jonge jongen van een jaar of 13 doodslaat, voel ik hoe heel mijn lijf reageert. Mijn hart bonst, mijn ademhaling versnelt. Ik kruip in manliefs hand en voel hem knijpen. Het pak slaag dat de pater nadien van leraar William Franklin krijgt, doet me zo’n plezier dat ik schrik van mijn eigen wraakgevoelens.
Nadien kunnen we niet meteen de slaap vatten. We praten en zwijgen en denken. We vragen ons af hoe het zo ver kan komen, dat mensen in hun geloof excuses vinden om anderen iets aan te doen.
Het antwoord is niet voorhanden. Dus kruipen we in elkaars armen en troost hij mij.
Hij is mijn lief. En heel lief.
Ziediswiedadieris 
Zeg zeg, ik heb net je vorige reclameblogstuk afgerond : de vrouw van de tijdsreiziger (mmm, ‘k was er niet echt kapot van)
Ik kijk daar bewust niet naar, omdat ik me dan zo vreselijk kwaad maak…
Ik kan het ook niet begrijpen, maar onder het mom van geloof worden veel misdaden gepleegd, zowel vroeger als nu, zowel door katholieken als andersgelovigen.
Ierland is inderdaad een mooi land. Ik heb er al 10 dagen rondgereden. Op sommige plaatsen waar niet veel toeristen komen zijn ze niet altijd even vriendelijk en weigerden ze pertinent van Engels te spreken. En die keltische taal daar versta ik dan weer geen snars van. Maar op de meeste plaatsen zijn ze heel vriendelijk en gastvrij.
Ik heb de film (The Magdalena Sisters) ook gezien en ik weet dat die ook lang door mijn hoofd gespookt heeft. Ik kon het ook moeilijk loslaten. De andere film ken ik niet! Ik zal die ook eens zien te zien.
Ierland is een prachtig land, maar als je niet te maken wilt hebben met al dat godsdienstgedoe, ben je beter af in een stad als Dublin. In de kleinere dorpjes gaat het waarschijnlijk het ergst zijn.
Ik was gisteren dezelfde film aan het volgen, tot het tijd was om in bed te kruipen. Ik vind het spijtig dat ik hem niet helemaal heb gezien. Maar langs de andere kant: ik zou me dan ook weer enorm kwaad maken.
Nog aanraders (films over gebeurtenissen in Ierland) zijn: The Wind That Shakes The Barley, en Evelyn. Beiden heel mooi, maar ik moet je waarschuwen: zeker van die tweede ga je ook kwaad worden 🙂
Ik zag ‘m in de tvgids staan, maar ben helaas vergeten te kijken naar Song for a raggy boy. Ik vind het ook vreselijk om te zien hoe men het geloof misbruikt. Zulke misstanden hebben helemaal niets met geloof te maken.
En Ierland is inderdaad een bijzonder en mooi land. Ook de mensen zijn over het algemeen heel aardig.
Al een eeuwigheid is, in naam van religie, eender welke, alles gepermiteerd. De grofste misdaden werden (worden) gepleegd in het religieuse milieu. Overal ter wereld. Het is gewoon ziekelijk en onmenselijk wat er in die kringen gebeurt.
Ik ban bewust alles wat met geloof te maken heeft uit mijn leven, ik wil daar absoluut niks mee te maken hebben. Ik ben heel menslievend maar als het daarover gaat steiger ik.
Blij dat ik de film niet zag, ik zou er fysiek ziek van geweest zijn.