Wil je alsjeblieft geen aanv
al doen op mijn intelligentie?
Dat schoot door mijn hoofd bij de eerste hoofdstukken. Mensenlief, wat een nonsens, wat een onzin.
Tijdsreiziger Henry reist doorheen de tijd (logisch lijkt me als je een tijdsreiziger bent) en ontmoet zijn grote liefde vanaf haar zesde levensjaar. Tussendoor leeft hij een volwassen leven met haar. Hij kan er niks aan doen dat hij door de tijd reist. Hij ziet er zwaar van af. Het verhaal wordt de ene keer van uit zijn standpunt en dan weer van uit het hare verteld.
Jongens, ik begon het boek echt met tegenzin. Zoiets kan toch gewoonweg niet. Zelfs mijn fantasie is niet zo uitgebreid dat ik bereid ben in zulke klinkklare zever mijn leesenergie te steken.
Gaandeweg echter begon het mij te pakken. Henry en Clare hadden me in hun greep. Het werd mooi, romantisch, liefdevol, passioneel, boeiend, spannend …
Toen zat ik te huilen. Te janken, te wenen, te snotteren … en zo van snikken, hee. Mét geluid. Brrr … Als toen ik de eerste keer (op 12-jarige leeftijd) ET zag. Misselijk en mottig uit de cinema komen. Zakdoek in mijn mond om maar vooral niet té hoorbaar te zijn.
Want hij sterft. Dood van al tijdreizen. En zij sterft mét hem, maar vanbinnen dan. Zij moet nog alleen verder leven, wachtend op hem, tot ze oud en grijs is.
Das weer zo schoon, hee. Zo intens en diep en überromantisch. Misschien omdat ik zo overromantisch ben ingesteld, maar jongens, was ik me daar weer even van de kaart. Hij blijft nog even op mijn nachtkastje liggen. Af en toe kijk ik er eens naar en herlees ik die ene scène. Zelfkwelling… ben ik zo goed in!
Ziediswiedadieris 
Mooi he? Ik schreef er een Lang Blogverslag over op mijn leesblog: ik plak hier de link:
http://tinyurl.com/57a82o
Ik heb ‘m even in een tinyurl gegoten, anders lukt het vast niet er te komen…
Altijd weer leuk wanneer een boek dat al eeuwen op mijn boekenplank staat te wachten wordt aangeprezen, maareuh… heb je nu het einde verklapt?
Bedankt voor de tip, want af en toe huil ik ook graag.
ik heb het vorige herfst gelezen. Ik had heel grote verwachtingen want hoor dit book overal aangeprezen. Maar ik had een compleet ander verhaal verwacht. Ook ik moest “erin komen”, eraan wennen….maar ik werd gepakt, ik kreeg kippevel. En ik heb denk ik voor het eerst sinds 15 jaar bij een boek gehuild.
Straf boek!
Owkeey, is genoteerd op mijn to-do lijstje:
boekhandel > The time traveler’s wife.
Tranen en tuiten liggen al klaar.
Bedankt voor de tip!
PS: Vanaf welke pagina begint het verhaal op dreef te komen? Als ik aan een boek begin en ik ben er niet meteen in mee dan word ik onrustig en ambetant en kan ik echt niet meer verder, vandaar.
Fijn, ik zal het onthouden. En meen idd het verslag van Elsje te hebben gelezen. Twee aanprijzingen, dat moet wel goed zijn.
Ik heb dat vorige maand ook gelezen en ik was er meteen weg van. Eén van mijn favoriete boeken nu 🙂
Het wordt verfilmd, trouwens. Tegen eind 2008 zou ie in de zalen te zien moeten zijn.
@kruimel: Oeps! 🙂
Als je nog eens tranen wil persen… tataaaaa!
Als ik ‘m tegenkom… zal ik hem lezen.
Voila, gevonden in de bib.
Ben eens curieus.
Eerst maak je me warm om het boek te lezen en dan vertel je dat hij sterft 😦
maar ik lees hem toch! bedankt voor de aanrader!